Zbieram się do tego podsumowania roku i spisania planów na kolejny od kilku dni i jakoś nie potrafię tego ogarnąć w jedną spójną całość, która byłaby tak absolutnie moja. Skasowałam już chyba ze 3 ‚pełne wersje’, które po przeczytaniu na spokojnie nie przestawały sprawiać wrażenia, że chyba podświadomie próbuje zmusić się do zrobienia czegoś, czego wcale robić nie chcę. Ostatecznie po przeczytaniu tego, co właśnie stworzyłam dochodzę do wniosku, że jest pewnie zbyt osobiste, by publikować to na blogu i znając życie klikając ‚opublikuj’ popełniam kolejną w swym życiu głupotę. Cóż, trudno. Inaczej pisać nie potrafię i kiepsko wychodzi mi bycie kimkolwiek innym niż sobą. Będę dalej naiwnie wierzyć, że w dobie wylewającej się zewsząd obłudy, hipokryzji i kreacji stworzonych pod publikę wciąż gdzieś są ludzie, którzy szukają prawdy.
Od dawien dawna zaczynałam każdy kolejny rok z pomysłem na rewolucyjną zmianę swojego życia. Miałam ambitne plany spisane na kartkach, które dziwnym trafem lubiły gubić się w okolicy końca stycznia, więc i tak za każdym razem szłam do przodu po ścieżce, którą kreśliło życie. Czy to oznacza, że ostatecznie nie podsumuję tutaj mijającego roku i nie opowiem Wam, co mi w głowie siedzi? Cóż…nie. Opowiem, bo naiwnie wierzę, że czasem wpadacie tu po prostu jak do koleżanki, pogadać przy herbacie i może przy okazji znaleźć odrobinę motywacji czy inspiracji na fajne życie. Nie będę wyliczać i wypunktowywać swoich osiągnięć czy porażek. Nie będę dziś świecić statystykami, pokazywać Wam zdjęć do porównania ani analizować najpopularniejszych tekstów. Dziś opowiem Wam pewną historię.
Zrezygnowałam z marzeń
Grudzień 2013 był czasem, w którym zrezygnowałam z marzeń. Może ze wszystkiego ? Zrezygnowałam zupełnie, zdawało się, że ostatecznie… Na szczęście życie miało inne plany i dzięki kilku wspaniałym osobom, a zwłaszcza jednej, od stycznia ’14 na nowo zaczęłam odzyskiwać wiarę w marzenia i swoje możliwości. Tak, w swoje możliwości, bo właśnie porzucenie tej wiary doprowadziło mnie wcześniej do miejsca, do którego nigdy więcej nie chcę wrócić – przestałam marzyć….
Cały 2014 rok tak naprawdę był wolny od presji noworocznych postanowień, a jednocześnie osiągnęłam w ciągu tych 365 dni chyba więcej niż kiedykolwiek wcześniej. Osiągnęłam to, bo uwierzyłam, że mogę to zrobić, a kolejne cele stawiałam przed sobą nie patrząc na datę w kalendarzu. Najważniejsze, co udało mi się zrobić to porządek w mojej głowie. Poukładałam dokładnie we wszystkich najważniejszych jej zakamarkach i to właśnie dzięki temu jestem tu, gdzie jestem i jednocześnie nie zgubiłam po drodze siebie. Nauczyłam się doceniać i dorosłam do tego, że nie muszę mieć wszystkiego na już i nie wszystko da się mieć od razu. Wreszcie, po kilku już latach bycia ‚na swoim’ odcięłam mentalnie pępowinę, dzięki czemu jest mi łatwiej myśleć o nas. O naszej trójce, o mojej rodzinie, o naszych planach, nie uzależniając ich od nikogo innego, dzięki czemu tak naprawdę mogę marzyć, o czym zechcę. Bez ograniczeń.
Odważniej patrzę w przyszłość
Powoli, ale systematycznie porządkowałam swoje otoczenie, a także bardzo ostrożnie starałam się wybierać ludzi, z którymi chcę mieć jakikolwiek kontakt. Dziś czuję, że jestem gotowa na aktualizację listy znajomych na fb. Tak, na fb, bo większość z nich realnie w moim życiu raczej nie istnieje, więc czystki zrobię bez bólu, bez poczucia, że cokolwiek stracę. Przeciwnie – z pełną świadomością, że właśnie tak należy zrobić. Przestałam oszukiwać sama siebie i przestałam mówić innym to, co chcą usłyszeć. Mówię albo to, co mam do powiedzenia, albo nie mówię wcale, co do tej pory zdarzało mi się bardzo rzadko. Jednocześnie poznałam w tym roku mnóstwo wspaniałych osób, które sprawiły, że odważniej patrzę w przyszłość. Osób, które przywracają mi wiarę w człowieczeństwo. Takich, które reprezentują tę kategorię ludzi, z którymi mi po drodze. Takich, którzy mnie inspirują, motywują do działania – choćby absolutnie nieświadomie. Ludzi, którzy są po prostu szczęśliwi. Są sobą, robią to, co kochają i potrafią się tym cieszyć. Potrafią docenić samych siebie, a jednocześnie są tak bardzo ‚dostępni’ i otwarci. Sam fakt, że wiem, że oni istnieją jest dla mnie inspiracją.
„Nauczyłam się w tym roku więcej niż przez co najmniej kilka poprzednich lat.”
Wiki nauczyła mnie miłości w tej najpiękniejszej, najczystszej postaci i jednocześnie udowodniła nam, jak bardzo można walczyć o miłość w imię dobra drugiego człowieka. Ja nauczyłam się przebaczać… przynajmniej trochę. Zrozumiałam, jak wartościową moją cechą jest umiejętność spojrzenia na kogoś i dostrzeżenia w nim po prostu człowieka. Bez patrzenia na osiągnięcia czy porażki, liczby w statystykach, status społeczny, miliony na koncie czy ich brak. Po prostu, człowieka takiego jak ja i Ty. Z radościami, smutkami i wartościami w sercu.
W tym roku zrozumiałam też, że naprawdę niewiele potrzeba mi do szczęścia , a wiele z tego, co jeszcze niedawno wydawało się ‚niezbędnym’ dziś po prostu nie ma znaczenia. Udało mi się znaleźć dobrą stronę większości pozornych niepowodzeń i wyciągnąć wnioski z popełnionych błędów.
„Znalazłam ‚swój styl’. Nie tylko w szafie, ale w życiu w ogóle „
Także w sferze ‚bardziej przyziemnej’ zrobiłam w tym roku bardzo wiele dla siebie. Nauczyłam się, jak fotografować emocje. Pokochałam fotografię nie na żarty i znalazłam w niej sposób na życie. Udało mi się zmienić też sporo naszych nawyków na dużo zdrowsze. Z miesiąca na miesiąc dorastałam do decyzji o podjęciu wyzwania zwanego regularną i częstą aktywnością fizyczną. Znalazłam ‚swój styl’. Nie tylko w szafie, ale w życiu w ogóle. Z dnia na dzień bardziej wiem, czego chcę. Co to ma być, jakie ma być i jak to osiągnąć. To mi bardzo ułatwia podejmowanie decyzji, usprawnia pracę i dzięki temu mogę zaoszczędzić mnóstwo czasu. Jestem bliska znalezienia swojego ‚przepisu na udane życie’ i jestem z tego cholernie dumna, bo osiągnięcie tego w wieku niespełna 23 lat to nie lada wyczyn. Poza tym, wreszcie zaczęliśmy więcej podróżować i choć to ‚więcej ‚ to wciąż zdecydowanie za mało, jesteśmy na dobrej drodze.
2014 to był dobry rok!
Jeden z najtrudniejszych w moim życiu i jednocześnie chyba jeden z piękniejszych. Zrozumiałam, że nie rewolucja jest sposobem na sukces, a ewolucja. Powolne, ale konsekwentne podążanie w świadomie wybranym kierunku, w stronę przemyślanego celu. Wreszcie pojęłam, że na wszystko przychodzi odpowiedni czas.
Moja głowa kipi od pomysłów – są to plany, by udoskonalać zmiany zapoczątkowane w 2014r.
Dlatego, gdy myślę o rozpoczynającym się właśnie 2015 roku nie czuję potrzeby, żeby diametralnie coś zmieniać. Pierwszy raz od kiedy pamiętam nie mam ciśnienia na wywracanie swojego życia w imię rewolucji, jaką miałyby wprowadzić noworoczne postanowienia. (edit 2020 – btw, miesiąc po napisaniu tego tekstu spontanicznie postanowiliśmy z Torunia wyprowadzić się do Trójmiasta ;D) Nie, nie chcę stać w miejscu. Chcę iść naprzód i się rozwijać, ale w swoim tempie i zgodnie z naturalnym rytmem. Moja głowa kipi od pomysłów, ale – poza listą ‚do kupienia/wymienienia’ – są to raczej plany, by udoskonalać zmiany zapoczątkowane w 2014.
Mam tak, że żeby tworzyć coś wartościowego, muszę czuć się dobrze zarówno ze sobą, w miejscu, w którym spędzam większość czasu jak i w życiu ogólnie. Dlatego niepomalowana ściana, brak wyznaczonego miejsca do pracy w domu, chaos w garderobie czy paznokcie w stanie ‚zmiłuj się’ sprawiają, że nie mogę się skupić na robieniu tego, co powinnam. A, że bardzo chcę popracować nad swoją efektywnością, rok zacznę pewnie od takich właśnie zmian.
Nader wszystko jednak w tym roku planuję dalej skupiać się na celebrowaniu życia, docenianiu, rodzinie, wartościach i wspaniałych ludziach. Chcę dbać o to, co najważniejsze.
Chętnie poczytam o Waszym planach i przemyśleniach na ten rok, szukam inspiracji!
28 pomysłów, co kupić na prezent dla Niej, dla Niego i dla Dziecka | Prezentownik Wyjątkowości 2020
Wierzę w magię drobnych upominków. Wierzę, że przemyślanym, trafionym prezentem można powiedzieć „jesteś dla mnie ważna/y, myślę o Tobie”. Dlatego dziś, kolejny rok z rzędu mam dla Was świeżutkie zestawienie Wyjątkowości, którymi można obdarować najbliższych. POLECAJKI, CZYLI CO NAM SIĘ SPRAWDZA? Prezentownik Wyjątkowości ma to do siebie, że są to wyselekcjonowane przeze mnie rzeczy, których […]
Wielki Prezentownik Wikilistki – zbiór ponad 2000 pomysłów na prezenty (dla dzieci i nie tylko!) z bloga
Szukasz pomysłu na trafiony prezent? Przedstawiam Ci Wielki Prezentownik Wikilistki, czyli ponad 2000 inspiracji na prezent dla dzieci i nie tylko. Od lat zajmuję się smartshoppingiem i przy okazji wyszukuję prezentowe perełki. W związku z tym, że przez kilka lat na blogu pojawiła się masa, ale to masa wpisów z inspiracjami na różne prezenty, postanowiłam […]
Jak zacząć odgracanie domu i pozbyć się zbędnych rzeczy z mieszkania?
Czujesz, że przytłaczają Cię rzeczy. Rozglądasz się dookoła i widzisz je wszędzie – jest ich za dużo, nie mają swojego miejsca, a bałagan, który tworzą przyprawia Cię o ból głowy. Sprzątasz i za chwilę znów jest to samo – mnóstwo rzeczy na wierzchu. Brzmi znajomo? POLECAJKI, CZYLI CO NAM SIĘ SPRAWDZA? Chyba każda z nas […]
Dwa minusy dają plus
Gdy los rzuca we mnie dwoma minusami, robię z nich plus. Przestałam walczyć z życiem i wściekać się na rzeczy, których nie zmienię. Gdy jest burza, myślę o tym, że po niej zawsze wychodzi słońce. Jeśli coś mi nie pasuję, myślę – czy mogę to zmienić? Jeśli tak – wymyślam jak i działam. Jeśli nie […]
Jak długo można bez konsekwencji „odkładać siebie na później”?
Zastanawiałaś się kiedyś nad tym, jak bardzo zapominasz o sobie w codzienności? Jak bardzo, zwłaszcza jeśli jesteś mamą, poświęciłaś się, myśląc, że robisz to „dla dobra dzieci, rodziny”? Z jak wielu rzeczy podświadomie zrezygnowałaś? POLECAJKI, CZYLI CO NAM SIĘ SPRAWDZA? Może już nie czytasz, choć kiedyś bardzo to lubiłaś. Nie chodzisz na zumbę, trampoliny albo […]
Zmarnowałam lata. Ty też robisz to zupełnie nieświadomie!
Wymówki. Wszyscy doskonale je znamy, ale dlaczego pozwalamy sobie tak łatwo rezygnować z marzeń, oszukując samych siebie? „Nie mogę sobie na to pozwolić”, „tak się nie da”, „to nie jest dobra pora” – czy jest ktokolwiek, kto choć raz nie usprawiedliwiał się w ten sposób? No właśnie. A jak jest naprawdę? Ile w tych stwierdzeniach […]
…pięknego trudne początki | równowaga i slow life
Dzisiejszy wpis powinien pojawić się na blogu już dawno, jako swoista zakładka „zacznij tutaj” tudzież „pierwszy raz?”, ale od kilku miesięcy wciąż zadaję sobie pytanie, czy na pewno żyję już na tyle świadomie, żeby się w tym temacie choćby z autopsji wymądrzać. POLECAJKI, CZYLI CO NAM SIĘ SPRAWDZA? Później siadam, spisuję pomysły na wpisy i widzę, że to wszystko, […]
Jeśli masz ochotę wesprzeć moją twórczość i umożliwić mi dalszy rozwój, możesz jednorazowo i bez zobowiązań postawić mi wirtualną wspierającą kawę :)
Dziękuję!
Marzenia trzeba spełniać !
Jasne i dlatego je spełnię. Ja swoje urodziny obchodzę w czerwcu więc już niebawem spełnię pierwsze. A ty? 🙂
Kiedy mam urodziny ? W kwietniu : )
No to czekam na relację z wycieczki 😉
Spędzenie urodzin we Włoszech i Blog forum Gdańsk to i moje marzenie 😉
Marzenia trzeba spełniać !
Jasne i dlatego je spełnię. Ja swoje urodziny obchodzę w czerwcu więc już niebawem spełnię pierwsze. A ty? 🙂
Kiedy mam urodziny ? W kwietniu : )
No to czekam na relację z wycieczki 😉
Pięknie napisane. Ale to już wiesz, że każdy Twoj tekst czyta sie z lekkością i nie ma szans by utknąć gdzieś po środku. Życzę Ci realizacji Twoich planów, a zarówno i Tobie jak i sobie tego Blog Forum 2015 😉
Pozdrawienia od dziewczynek ;-*
Normalnie nie wierzę, przebrnęłaś przez taką ilość tekstu z Twoim brakiem czasu? ; )) Dziękuję, wzajemnie i też ślemy buziaki :*
Bardzo tu Was sympatycznie 🙂 Mój 2015 rok ma być przynajmniej tak dobry jak miniony! Za kilka tygodni na świecie powitamy naszą córeczkę, więc wrażeń nie zabraknie.
Kilka miesięcy temu również założyłam bloga, aby zapisywać swoje przemyślenia, dzielić moją radością i doświadczeniami. Zapraszam do nas 🙂
Gratuluję i życzę szczęśliwego rozwiązania :*
Ja chcę odwiedzić kolejne miasta, poznać wielu fantastycznych ludzi i dalej czerpać z życia garściami. Generalnie – korzystać z możliwości jakie daje mi blogowanie 🙂
Trzymam kciuki, żeby 2015 był taki jakiego go planujesz! 🙂
Jestem u Ciebie stosunkowo krótko, ale bardzo lubię Waszą historię.
Uściski!
Dzięki. A ja tak po cichutku zazdraszczam Wam tego wyjazdu i czekam na inspirujące zdjęcia na Insta :*
Mimo, że zwykle nie mam czasu na takie długie wpisy, tym razem się skusiłam. I było warto. Podoba mi się Twoje (mam nadzieję, że nie obrazisz się za przejście na „Ty”:-) ) podejście do życia i bijąca naturalność. Dodaję wikilistkę do obserwowanych i czekam na te regularne wpisy 🙂 P.S. Też myślę o zmianie szablonu, ale to wymaga dobrego pomysłu i przemyślenia całości.
Jak napisałam to – początkowo w Wordzie – to się zastanawiałam ile osób przez to przebrnie, skoro tekst ma ponad 3 strony, ale widzę, że jednak komuś się udało 😉 Na kolejny zapraszam we wtorek , a co do szablonu – to prawda. I niestety wymaga też ogromnego nakładu czasu (albo pieniędzy, jak kto woli/może/wybiera:P)
Hehe, jako, że też jestem młodą mamą to w naszym przypadku raczej czasu 🙂 Ale satysfakcja wtedy jest zdecydowanie większa.
Pięknie napisane. Ale to już wiesz, że każdy Twoj tekst czyta sie z lekkością i nie ma szans by utknąć gdzieś po środku. Życzę Ci realizacji Twoich planów, a zarówno i Tobie jak i sobie tego Blog Forum 2015 😉
Pozdrawienia od dziewczynek ;-*
Normalnie nie wierzę, przebrnęłaś przez taką ilość tekstu z Twoim brakiem czasu? ; )) Dziękuję, wzajemnie i też ślemy buziaki :*
Bardzo tu Was sympatycznie 🙂 Mój 2015 rok ma być przynajmniej tak dobry jak miniony! Za kilka tygodni na świecie powitamy naszą córeczkę, więc wrażeń nie zabraknie.
Kilka miesięcy temu również założyłam bloga, aby zapisywać swoje przemyślenia, dzielić moją radością i doświadczeniami. Zapraszam do nas 🙂
Gratuluję i życzę szczęśliwego rozwiązania :*
Ja chcę odwiedzić kolejne miasta, poznać wielu fantastycznych ludzi i dalej czerpać z życia garściami. Generalnie – korzystać z możliwości jakie daje mi blogowanie 🙂
Trzymam kciuki, żeby 2015 był taki jakiego go planujesz! 🙂
Jestem u Ciebie stosunkowo krótko, ale bardzo lubię Waszą historię.
Uściski!
Dzięki. A ja tak po cichutku zazdraszczam Wam tego wyjazdu i czekam na inspirujące zdjęcia na Insta :*
Mimo, że zwykle nie mam czasu na takie długie wpisy, tym razem się skusiłam. I było warto. Podoba mi się Twoje (mam nadzieję, że nie obrazisz się za przejście na „Ty”:-) ) podejście do życia i bijąca naturalność. Dodaję wikilistkę do obserwowanych i czekam na te regularne wpisy 🙂 P.S. Też myślę o zmianie szablonu, ale to wymaga dobrego pomysłu i przemyślenia całości.
Jak napisałam to – początkowo w Wordzie – to się zastanawiałam ile osób przez to przebrnie, skoro tekst ma ponad 3 strony, ale widzę, że jednak komuś się udało 😉 Na kolejny zapraszam we wtorek , a co do szablonu – to prawda. I niestety wymaga też ogromnego nakładu czasu (albo pieniędzy, jak kto woli/może/wybiera:P)
Hehe, jako, że też jestem młodą mamą to w naszym przypadku raczej czasu 🙂 Ale satysfakcja wtedy jest zdecydowanie większa.