Dwa minusy dają plus

Gdy los rzuca we mnie dwoma minusami, robię z nich plus. Przestałam walczyć z życiem i wściekać się na rzeczy, których nie zmienię. Gdy jest burza, myślę o tym, że po niej zawsze wychodzi słońce. Jeśli coś mi nie pasuję, myślę – czy mogę to zmienić? Jeśli tak – wymyślam jak i działam. Jeśli nie – przestaję sobie tym zaprzątać głowę. Pytasz, jak polubić listopad? Albo poniedziałki? 

Na przekór

Gdy życie rzuca we mnie deszczem i zimnicą, doceniam swoje ukochane koce i fakt, pracuję w domu i przez większość czasu żadna siła wyższa nie zmusza mnie do wychodzenia z ciepłego łóżka na pizgające wiatrem i mżawką “zewnętrze”.

Gdy mi brakuje słońca łykam witaminę D3 i staram się wieczorem skupić na kroplach deszczu stukającego o parapet i wdzięczności za to, że mam ten dach nad głową, ciepełko i jeszcze herbatę w pakiecie.

Czerpię z życia garściami

Gdy los z łaską rzucił we mnie jednym słonecznym przedpołudniem tej jesieni nie marudziłam, tylko zrobiłam, co w mojej mocy, by wyciągnąć z niego ile się tylko dało.

Porzuciłam wszelkie sobotnie plany i zabrałam dziewczyny do parku, by chłonąć jesień wszystkimi zmysłami, a jej ulotność zatrzymać w obiektywie. Szeleściły liściami, dotykały wody w kałużach, patrzyły na wodospad i feerię barw, wdychając przy okazji zapach powietrza tuż po deszczu.

kurteczka Mii – Zara | buciki – Emel | Czapa – Lindex |

wózek – Joie ( TU moja recenzja) | śpiworek – Skip Hop ( idealny na chłodniejszą jesień)

Mogłabym się wkurzać na to jak beznadziejną mamy jesień w tym roku, ale ja wolę swoją energię skupiać na wdzięczności za to, że choćby to było tylko jedno dopołudnie na 3 miesiące, moje dzieci mogły podczas tych paru godzin poznawać świat wszystkimi zmysłami.

Matka : buty – Gino Rossi | sweter – Mosquito | szal – dawno temu w second handzie 😉

I dziękuję

Dziękuję za to, że jesteśmy zdrowi i żaden z naszych zmysłów nie zawodzi. Dziękuję za to, że mam z kim na ten jesienny spacer pójść. Za to, że mój mąż też potrafi odłożyć część obowiązków na wieczór i spędzić ten czas z nami. Za to, że po 10 latach wciąż cieszymy się czasem spędzanym razem. Za to, że mamy pracę, która pozwala nam na decydowanie o tym, którymi priorytetami zajmujemy się w danym momencie.

Docenianie nie kosztuje. To też nic trudnego, a sprawia, że żyjemy pełniej.

Poniedziałki …

Poniedziałki to nowe szanse, nowe projekty, energia do działania i szansa na maile z odpowiedziami na pytania odnośnie ważnych dla mnie projektów. Poniedziałki to często oddech po weekendzie poświęconym w pełni dwójce dzieci. Poniedziałki to okazja do tego, by czekać na kolejny weekend,  a takie odliczanie jest całkiem fajne 😉

… i listopad

Listopad to dziś dla mnie ciepłe mięsiste koce i swetry, litry gorącej herbaty z cytryną i dom pachnący ciastem marchewkowym albo gulaszem z papryką, smakujący kakaem o poranku, wypełniony tupotem małych stóp i szczebioczących ukochanych zasmarkańców biegających po domu w piżamach. I nawet się nie wkurzam o te choroby, brak przedszkola i pracę z dwójką na kolanie. Za parę lat już ich siłą nie zatrzymam w łóżku z powodu przeziębienia.

Więc dbam sobie. Noski wycieram, syropki podaję, kocami przykrywam i tulę do serca. Czerpię z bliskości ile tylko jest mi dane.

Skupiam się na tym, ile świat mi daje, a nie jak bardzo nie spełnia moich oczekiwań.

Polecam ten tok myślenia.

Daje wolność.

A wolność to spokój.

A spokój to krok bliżej do szczęścia. Szczęścia, którego trzeba szukać w sobie.

Więcej o motywacji…