Miłość, radość, szczęście, uśmiech. Zdziwienie, zaskoczenie, strach, zagubienie, zamyślenie, przerażenie, uśmiech. Uczucia i emocje – to one właśnie tworzą najpiękniejsze zdjęcia. To one dodają im magii, tworzą klimat, przesłanie.
Od zawsze chwytały mnie za serce ujęcia, które miały „to coś”, brakujący element układanki, miejsce na własną interpretację. Marzyłam, by nasze domowe albumy zapełniać pięknymi emocjami zamkniętymi w kadrach. Dziś wiem jak to marzenie spełnić.
Na samym początku do zdjęć na bloga podchodziłam z totalną ignorancją. Pstrykałam na oślep na automacie, choć od zawsze chciałam łapać uśmiechy Małej, to najczęściej one lądowały w albumie, a na blogu chciałam pokazywać stylizacje. BŁĄD.
Gdy już pojęłam wszystkie podstawowe pojęcia i ogarnęłam robienie zdjęć od strony technicznej, trafiłam na wernisaż prac Mam-Fotografów z Akademii Fotografii Dziecięcej. Od tak, odbywał się u nas w Toruniu i pomyślałam, że warto zajrzeć. Tam przepadłam po raz pierwszy, bo każde zdjęcie było wyjątkowe – miało przekaz i „to coś”, co sprawiało, że patrzyłam na nie z zachwytem. Wernisaż się jednak skończył, a ja po kilku nieudanych próbach odpuściłam.
Akademia Fotografii Dziecięcej jednak dość skutecznie siedziała w mojej pamięci, pewnego dnia więc zaczęłam pierwszy kurs… jednocześnie weszłam w Galerię Publiczną, popatrzyłam na efekty, jakie osiągnęły inne mamy, na drogę jaką przeszły i ewolucję ich zdjęć w tym czasie i stwierdziłam – mogę, chcę, potrafię.
Od tego momentu robiłam zdjęcia prawie codziennie. Zrobiłam najważniejszy krok – poznaną w teorii wiedzę zaczęłam wykorzystywać w praktyce. Pstrykałam, zmieniałam ustawienia. Na początku z 600 zdjęć zostawiałam 3, które uznałam za przyzwoite. Dziś ze 100 zostawiam 15, które uważam za świetne. Takie, z których jestem dumna, które chcę drukować, oprawiać w ramki, wręczać rodzinie i przechowywać w albumie.
Dziś inaczej patrzę na rzeczywistość. Łapię się na tym, że mój umysł patrzy na nią jak na kadry – szukam momentów, które chciałabym zachować w pamięci w postaci pięknej fotografii… i jeśli nie zdążę na czas wyciągnąć i ustawić aparatu, wkurzam się niemiłosiernie – tak jak np. podczas dzisiejszego spaceru : para starszych ludzi, w objęciach, oddalający się śliczną ścieżką w głąb parku. Byłoby piękne zdjęcie, z przesłaniem, z liniami prowadzącymi, dobrą kompozycją…
No właśnie – kolejna rzecz, którą wyrobiłam w sobie dzięki praktycznym ćwiczeniom to zwracanie uwagi na ekspozycję, kompozycję etc. Nie pstrykam na oślep – ustawiam odpowiednio do światła aparat, łapię ostrość, szukam dobrych kadrów i czekam na odpowiedni moment. Chwilę, którą warto uwiecznić.
Ale jest coś jeszcze …
Dziś, po kursie „Sekrety Fotografowania Emocji”, patrzę trochę z innej perspektywy. Szukam sposobów, by zająć Wiki, zainteresować. Bardzo często też wychodzimy z ki (opcjonalnie szukam w pobliżu zwierząt, czegoś ciekawego,co przez chwilę ją zainteresuje), staję z boku i pstrykam. Czekam na uśmiech, zdziwienie, zawstydzenie i robię zdjęcia.
Nie proszę „spójrz na mnie, stój”. To chyba najgorsze co można zrobić. Album pełen bezuczuciowych zdjęć z cyklu „tu była moja córka” – przy fontannie, w zoo, na plaży. Najlepiej z charakterystycznym dla miejsca obiektem, stojąc prawie na baczność i patrząc w obiektyw. To trochę tak jakby zamiast przeżyć życie naprawdę, odhaczać tylko kolejne punkty na liście, bez emocji.
Najpiękniejsze zdjęcia to te niepozowane, to one pokazują prawdziwe emocje. Chcę mieć w albumie taki kadr, jaki widzę w rzeczywistości – np. spoglądam zza ekranu komputera na moją córkę, absolutnie zakochaną w starszej kuzynce i na ich wzajemne relacje. Ona jest zainteresowana nią, grają w coś na telefonie. Mnie tam nie ma, nie wiedzą, że robię zdjęcie, a ja zachowałam tę chwilę na zawsze…
Na imprezie urodzinowej mojej dwulatki też stałam z boku i mam dzięki temu najwspanialsze pamiątki.
W fotografowaniu dzieci dobrze sprawdzają się też zabawy w „pokaż jak robi… np. lew”, skacz jak mama i inne. Bardzo lubię zdjęcia, gdy dziecko nie patrzy bezpośrednio w aparat, ale jeśli mam ochotę akurat na takie ujęcie, najlepiej działa u nas opcja pt. : ” Zobacz, chyba mi się popsuł aparat”
Czasami, gdy już nie mam absolutnie nikogo do pomocy, bawię się z Małą w „robienie groźnej miny”. Mówię, że zrobię zdjęcie, by pokazać tacie. Robię coś, z czego zawsze śmieje się do rozpuku. Zwyczajnie, jak dziecko. Czasem proponuję, by zaczarowała zamek, może pojawi się jakaś księżniczka… Jesteś mamą, na pewno wiesz najlepiej, co zrobić, by wywołać emocje na twarzy Twojego dziecka.
Choć fotografia to bardzo szeroka dziedzina, którą można zgłębiać, zgłębiać i zgłębiać, to myślę, że jeśli opanujecie zasady opisane w pierwszej części –>”Jak robić lepsze zdjęcia dzieciom”<– i kilka ważnych zdań z tego posta – zdecydowanie wzniesiecie się na wyżyny swoich możliwości i – tak jak ja- będziecie chciały sięgnąć jeszcze wyżej.
Przede mną wciąż wiele, wiele nauki, ale dziś już wiem, że jest to jeden ze sposobów na życie. Ktokolwiek mnie zna, ten wie, że od zawsze chciałam zauważać na świecie te najpiękniejsze rzeczy. Patrzyłam z rozczuleniem na szczerość dzieci i ich niewinność, na miłość starszych osób, na zakochane pary na bulwarze, na dziecko wrzucające grajkowi na starówce monetę do kapelusza ( na szczęście tego grajka i dumę dziecka, że zrobiło coś dobrego). Jednym z kadrów, które migają mi w pamięci najczęściej z naszego wyjazdu do Warszawy, jest wzrok dumnej Marleny, kiedy Maks wygrał jakąś grę + jego radość z faktu, że mama jest szczęśliwa. Wierzcie mi, bezcenne. Jedna chwila sprawiła, że cały dzień myślałam o nich już absolutnie 'pozablogowo’. Myślałam po prostu, że są chyba najszczęśliwszą rodziną, jaką poznałam. Gdybym potrafiła wtedy zrobić dobre zdjęcie, wiem, że byłoby jednym z najpiękniejszych.
Dziś już wiem, że jeśli tylko zdążę w odpowiedniej chwili wyjąć aparat, zatrzymam te momenty. Stworzę kolekcję najpiękniejszych kadrów, które chciałam zauważać w swoim życiu. Zatrzymam dzieciństwo mojej córki i za kilkanaście lat pokażę jej nie domek, który dostała, tylko radość, którą jej sprawił. Nie pokażę 'suchego’ portretowego zdjęcia z dziadkiem, tylko pokażę jej jaka miłość była w każdym jego spojrzeniu na nią. Nie będę pokazywać jej, gdzie była jako dziecko, tylko jakie emocje te podróże w niej budziły. Nauczyłam się najpiękniejszego. Usiądę w fotelu, wezmę wnuczkę na kolano, pokaże jej album i powiem „Spójrz, życie jest piękne, wystarczy tylko odpowiednio na nie spojrzeć”
***
spódniczka – Tutusiowe To i Owo/ bluzka – Eh! Parents / Kamizelka – DIY / spinka- Koto Kids / buty- Emel
Zdjęcia wykonane aparatem SONY A58
Zobacz moje zdjęcia:
28 pomysłów, co kupić na prezent dla Niej, dla Niego i dla Dziecka | Prezentownik Wyjątkowości 2020
Wierzę w magię drobnych upominków. Wierzę, że przemyślanym, trafionym prezentem można powiedzieć „jesteś dla mnie ważna/y, myślę o Tobie”. Dlatego dziś, kolejny rok z rzędu mam dla Was świeżutkie zestawienie Wyjątkowości, którymi można obdarować najbliższych. POLECAJKI, CZYLI CO NAM SIĘ SPRAWDZA? Prezentownik Wyjątkowości ma to do siebie, że są to wyselekcjonowane przeze mnie rzeczy, których […]
Wielki Prezentownik Wikilistki – zbiór ponad 2000 pomysłów na prezenty (dla dzieci i nie tylko!) z bloga
Szukasz pomysłu na trafiony prezent? Przedstawiam Ci Wielki Prezentownik Wikilistki, czyli ponad 2000 inspiracji na prezent dla dzieci i nie tylko. Od lat zajmuję się smartshoppingiem i przy okazji wyszukuję prezentowe perełki. W związku z tym, że przez kilka lat na blogu pojawiła się masa, ale to masa wpisów z inspiracjami na różne prezenty, postanowiłam […]
Jak zacząć odgracanie domu i pozbyć się zbędnych rzeczy z mieszkania?
Czujesz, że przytłaczają Cię rzeczy. Rozglądasz się dookoła i widzisz je wszędzie – jest ich za dużo, nie mają swojego miejsca, a bałagan, który tworzą przyprawia Cię o ból głowy. Sprzątasz i za chwilę znów jest to samo – mnóstwo rzeczy na wierzchu. Brzmi znajomo? POLECAJKI, CZYLI CO NAM SIĘ SPRAWDZA? Chyba każda z nas […]
PROJEKT 365 | Lipiec 2016 w kadrach
Projekt 365 to jedna z lepszych rzeczy, jakie zrobiłam w tym roku. Myślę, że jedna z najlepszych decyzji jaką mogłam podjąć w pierwszym wspólnym roku dziewczynek – dzień po dniu tworzę dla nich niepowtarzalną pamiątkę, zatrzymując ulotne chwile w kadrach. Wierzę, że w trudniejszych momentach swojej – zapewne- niełatwej w przyszłości relacji będą wracać do […]
Projekt 365 | Czerwiec 2016
Projekt 365: czerwcowa odsłona jest chyba moją ulubioną. Ten wyjazd na początku miesiąca obfitował w tyle pięknych zdjęć, że do dziś napatrzeć się na nie nie mogę i czekam aż znajdę chwilę, żeby zapisać coś sensownego, co mogłyby zilustrować. POLECAJKI, CZYLI CO NAM SIĘ SPRAWDZA? Ten projekt 365 daje mi jeszcze jedną niepodważalną zaletę – […]
Projekt 365 – Reaktywacja | marzec-maj 2016
Ależ się cieszę, że pokonałam wczorajszego wewnętrznego lenia i przebrnęłam przez obróbkę zaległych zdjęć z mojego projektu 365! Zwłaszcza w takie gorsze dni fajnie jest wrócić do tych magicznych momentów, bo wtedy nie da się nie zauważyć jednej ważnej rzeczy . Przeglądam ten mój folder „Projekt 365” i myślę sobie – moje życie naprawdę jest piękne! Tak, […]
Projekt 365 #2 – Luty ’16 w zdjęciach
Wiesz… Usiadłam dziś do pracy, Mia spała, a Wiki była akurat z tatą w kinie, zerknęłam na najważniejszy punkt dzisiejszej listy „to do” i gdy przeczytałam „obrobić zdjęcia do Projekt 365 #2” totalnie się załamałam. W mojej głowie luty był pasmem chorób, które łapały nas na zmianę i miliona innych nieprzyjemności. Czasem totalnego marazmu, stagnacji, spóźniających […]
Jeśli masz ochotę wesprzeć moją twórczość i umożliwić mi dalszy rozwój, możesz jednorazowo i bez zobowiązań postawić mi wirtualną wspierającą kawę :)
Dziękuję!
Dzięki Twoim radom, odczarowałaś pewne funkcje mojego aparatu i widzę, że z dnia na dzień idzie mi coraz lepiej, chociaż mam pewne problemy z wyłapaniem ostrości, wolę robić to ręcznie, niż zdać się na obiektyw, bo czesto jest tak, że na ekranie wydaje mi się, że jest wszystko ok, a na komputerze wychodzi to czy tamto, marzy mi się jeszcze nowszy model aparatu, bo z tego co widzę jednak ma to znaczenie, mój Canon 1000D nie zawsze chce ze mną współpracować tak jak ja bym tego chciała, ale nie ma co narzekać 😉 faktycznie czekając teraz na odpowiedni moment robię o wiele mniej zdjęć niż wcześniej, mam nadzieję że Twoje rady odnośnie fotografowania nadal będą się pojawiać na blogu 🙂
Dzięki Twoim radom, odczarowałaś pewne funkcje mojego aparatu i widzę, że z dnia na dzień idzie mi coraz lepiej, chociaż mam pewne problemy z wyłapaniem ostrości, wolę robić to ręcznie, niż zdać się na obiektyw, bo czesto jest tak, że na ekranie wydaje mi się, że jest wszystko ok, a na komputerze wychodzi to czy tamto, marzy mi się jeszcze nowszy model aparatu, bo z tego co widzę jednak ma to znaczenie, mój Canon 1000D nie zawsze chce ze mną współpracować tak jak ja bym tego chciała, ale nie ma co narzekać 😉 faktycznie czekając teraz na odpowiedni moment robię o wiele mniej zdjęć niż wcześniej, mam nadzieję że Twoje rady odnośnie fotografowania nadal będą się pojawiać na blogu 🙂
dziękuje za ten post chyba potrzebowałam impulsu, do zmian i realizowania siebie
Pozdrawiam
Ma i Lu
Do usług. Realizowanie siebie jest tak ważne, a jednocześnie tak często o tym zapomninamy…
Zachwycam się Twoimi zdjęciami!! Są na prawdę cudowne! A nad kursem w AFD już dawno myślałam, bo też kocham robić zdjęcia i chciałabym je robić co raz lepiej i lepiej…. Zaczęłam od zakupu wymarzonego aparatu (też mam Sony A58), a teraz krok po kroku wdrażam się w jego funkcje i od września chciałabym zacząć pierwszy kurs 🙂 Może za jakiś czas też uda mi się uchwycić w tak piękny sposób te ulotne chwile… A powiedz mi na jakich ustawieniach robiłaś ostatnie zdjęcie z tak zamazanym tłem z tyłu Wiki, pamiętasz może?
Nie pamiętam, chyba na niskiej przysłonie, bodajże 2.0 ale pewna nie jestem.
dziękuje za ten post chyba potrzebowałam impulsu, do zmian i realizowania siebie
Pozdrawiam
Ma i Lu
Zachwycam się Twoimi zdjęciami!! Są na prawdę cudowne! A nad kursem w AFD już dawno myślałam, bo też kocham robić zdjęcia i chciałabym je robić co raz lepiej i lepiej…. Zaczęłam od zakupu wymarzonego aparatu (też mam Sony A58), a teraz krok po kroku wdrażam się w jego funkcje i od września chciałabym zacząć pierwszy kurs 🙂 Może za jakiś czas też uda mi się uchwycić w tak piękny sposób te ulotne chwile… A powiedz mi na jakich ustawieniach robiłaś ostatnie zdjęcie z tak zamazanym tłem z tyłu Wiki, pamiętasz może?
zdjęcia cudowne!
muszę przyznać że zachęciłaś mnie do wzięcia udziału w kursie, wcześniej także przeglądałam tylko stronę w akademii i jakoś ciężko było się zdecydować, wiadomo każdy obawia się czy oby na pewno taki kurs przyniesie jakieś efekty – twoje zdjęcia są przykładem na to że ten kurs to nie są tylko na marne wyrzucone pieniądze 🙂
mam nadzieję że i moje zdjęcia będą tak piękne jak twoje po tym kursie,
proszę napisz jakie kursy wybrałaś by dojść do efektów powyżej?
pozdrawiam
Ja robiłam „wprowadzenie do fotografii…” i „sekrety fotografowania emocji”, choć jeśli ktoś nie jest biegły z manualnym ustawianiem ekspozycji w aparacie to polecam jeszcze ten, gdzie jest sporo o świetle „fotografia I” albo „foto 2”
Fajna modelka, jakby kiedys miała wolny grafik to zapraszam do siebie:)
http://www.julitaszewczyk.pl
To raczej prywatna modelka i zazwyczaj tylko mamie pozuje 😉
zdjęcia cudowne!
muszę przyznać że zachęciłaś mnie do wzięcia udziału w kursie, wcześniej także przeglądałam tylko stronę w akademii i jakoś ciężko było się zdecydować, wiadomo każdy obawia się czy oby na pewno taki kurs przyniesie jakieś efekty – twoje zdjęcia są przykładem na to że ten kurs to nie są tylko na marne wyrzucone pieniądze 🙂
mam nadzieję że i moje zdjęcia będą tak piękne jak twoje po tym kursie,
proszę napisz jakie kursy wybrałaś by dojść do efektów powyżej?
pozdrawiam
Fajna modelka, jakby kiedys miała wolny grafik to zapraszam do siebie:)
http://www.julitaszewczyk.pl
Te zdjęcia są niesamowite!!
Praktyka w fotografii jest zawsze bardzo wazna, bo to ona powoduje, ze wiemy co chcemy wyłapać i jak to zrobić 🙂
http://xavilove.blogspot.co…
Te zdjęcia są niesamowite!!
Praktyka w fotografii jest zawsze bardzo wazna, bo to ona powoduje, ze wiemy co chcemy wyłapać i jak to zrobić 🙂
http://xavilove.blogspot.com/2014/08/tesknota.html
Ładne, ostre, z tą przyciągającą oko głębią ostrości. Ciekawe ujęcia i wyczucie „tego momentu” Tak trzymać. Ja z moim mężem jeszcze się musimy wiele nauczyć, ale jakiś tam postęp jest 😉 Pozdrawiam
zdjęcia cudowne, też chwytam momenty i też się wciąż uczę.
Piękny i wzruszający wpis. Piękne zdjęcia. A dla mnie jako instruktorki Akademii Fotografii Dziecięcej i współorganizatorki wernisażu w Toruniu to największa nagroda za cały ten trud i pracę. Dziękuję. I pozdrawiam serdecznie. Monika Ciaiolo
Ładne, ostre, z tą przyciągającą oko głębią ostrości. Ciekawe ujęcia i wyczucie „tego momentu” Tak trzymać. Ja z moim mężem jeszcze się musimy wiele nauczyć, ale jakiś tam postęp jest 😉 Pozdrawiam
zdjęcia cudowne, też chwytam momenty i też się wciąż uczę.
Piękny i wzruszający wpis. Piękne zdjęcia. A dla mnie jako instruktorki Akademii Fotografii Dziecięcej i współorganizatorki wernisażu w Toruniu to największa nagroda za cały ten trud i pracę. Dziękuję. I pozdrawiam serdecznie. Monika Ciaiolo
Super zdjęcia, super wpis 🙂
Super zdjęcia, super wpis 🙂
Widać olbrzymi progres. Piękne zdjęcia.
Ten Twój robak cały czas z bananem na ustach 🙂
A zdjęcia – zdecydowanie coraz lepsze!!
Dzięki, ćwiczę)
A mój Robak to taki gatunek bananowaty ;))
Połączenie tulowej spódniczki i tej kamizelki super. Dwie rzeczy, każda troche z innej bajki, a razem fajnie wyglądają.
Widać olbrzymi progres. Piękne zdjęcia.
Ten Twój robak cały czas z bananem na ustach 🙂
A zdjęcia – zdecydowanie coraz lepsze!!
Połączenie tulowej spódniczki i tej kamizelki super. Dwie rzeczy, każda troche z innej bajki, a razem fajnie wyglądają.
szacun babko, piękne zdjęcia
Dzięki babko, prawdopodobnie w połowie miesiąca nawiedzę trójmiasto ;))
Różnica ogromna.. Ale to też pewnie kwestia aparatu boston tez się zmienił.. Czy się mylę.. Pozdrawiam Mariola ps.. Nie umiem ogarnąć jak dodać komentarz inaczej niż anonimowo hehhe
Tak, aparat się zmienił, ale wierz mi, że sama zmiana aparatu praktycznie nic nie daje, jeśli pstryka się na auto,… nie wiem, może jakby zmienić jakąś pierwszą lustrzankę na canona 6d czy coś to może po samej zmianie aparatu coś by było widać, ale tak… ja przez pierwszych kilka mc wręcz płakałam, bo nie umiałam tym nowym zrobić lepszych zdjęć, brakowało mi wiedzy i praktyki.
Chyba można zalogować się jakoś przez konto google
Zdjęcia są tak genialne, że trudno opisać je w kilku zdaniach. Nie napiszę więc nic. Dopowiedz sobie tyle komplementów ile masz ochotę. To zdecydowanie Twoje najlepsze zdjęcia, a mała dama jak zwykle urocza.
<3 ok, połechcę swoje ego ;)
Piekne zdjecia, od kilku lat zwracamy wszyscy uwage na zdjecia na kadrowanie kazdy z nas zna sie na fotografowaniu ba „jest fotografem” ja tez sie ucze czytam ale moj maz dlugie lata zajmowal sie profesjonalnie fptografia zanim jeszcze stalo sie to modne. Robił zdjecia wszedzie, zawsze a ja podziwialam widoki takie jakimi sa”na zywo”. Potem zaprzestal az takiej ekspansji i zaczal ppatrzeć . Czy nie masz wrazenia ze czasem przez fotpgrafowanie cos co moze umyka? Sama piszesz ze bna urodzinach stalas z boku i cykalas. Nie powinnas byc przy corce?
Nie, nie umyka. Gdy tylko potrzebuje, jestem zawsze; )
Piękny wpis! pamiętajmy, że zdjęcie najpierw powstaje w głowie – pewna idea obrazu – a spust migawki jest dopełnieniem 🙂 więc warto przemyśleć sens, który chcemy przekazać
Z ust fotografa pierwszej klasy <3 - miód na moje serce, dziękuję :*
Różnica ogromna.. Ale to też pewnie kwestia aparatu boston tez się zmienił.. Czy się mylę.. Pozdrawiam Mariola ps.. Nie umiem ogarnąć jak dodać komentarz inaczej niż anonimowo hehhe
Piekne zdjecia, od kilku lat zwracamy wszyscy uwage na zdjecia na kadrowanie kazdy z nas zna sie na fotografowaniu ba „jest fotografem” ja tez sie ucze czytam ale moj maz dlugie lata zajmowal sie profesjonalnie fptografia zanim jeszcze stalo sie to modne. Robił zdjecia wszedzie, zawsze a ja podziwialam widoki takie jakimi sa”na zywo”. Potem zaprzestal az takiej ekspansji i zaczal ppatrzeć . Czy nie masz wrazenia ze czasem przez fotpgrafowanie cos co moze umyka? Sama piszesz ze bna urodzinach stalas z boku i cykalas. Nie powinnas byc przy corce?
Piękny wpis! pamiętajmy, że zdjęcie najpierw powstaje w głowie – pewna idea obrazu – a spust migawki jest dopełnieniem 🙂 więc warto przemyśleć sens, który chcemy przekazać