Siedzieliśmy w pociągu, wracając z Warszawy. Byłam zmęczona, było mi kompletnie niewygodnie, bo po całym dniu na nogach marzyłam, by się położyć, a piękne zachodzące słońce właśnie zmieniło się w ulewny deszcz. Przez chwilę miałam ochotę rozpłakać się jak śpiące, marudne dziecko, ale wzięłam do ręki książkę, przeczytałam kilka stron, zamknęłam oczy i dałam sobie 5 minut na odpoczynek… 5 minut, które pozwoliły mi nabrać dystansu.
Gdy otworzyłam oczy, zobaczyłam granatowe chmury na niebie, a pomiędzy nimi, tuż przy linii horyzontu, małe dziury przez które przebijał się absolutnie zjawiskowy zachód Słońca. Właśnie wtedy, po raz kolejny dotarła do mnie z pozoru tak banalna, a jednocześnie tak ważna rzecz. Tylko i wyłącznie ja decydowałam o tym, czy chcę widzieć piękne pomarańczowe plamy zachodzącego słońca czy sine burzowe chmury. Eureka! To była moja decyzja! Od nas zależy, czy w danej sytuacji chcemy dostrzec dobre czy złe strony. Każdego ranka sami programujemy swój mózg, nastawiamy się na pewne tory myślenia i od nas zależy, czy spędzimy dzień na narzekaniu, zazdroszczeniu i przeklinaniu rzeczywistości, czy chcemy mijające dni naszego życia wykorzystać na działanie, docenianie i zapisywanie w pamięci drobnych radości.
Lubię rano, jeszcze w łóżku zrobić sobie szybki przegląd Internetów. Scrolluję wtedy najczęściej facebookową tablicę i Instagram, zerkam na maila, rzucę okiem na kilka stron informacyjnych. Mogłabym wkurzyć się na to, że koleżanka ma trzecią kampanię w tym tygodniu, a ja nic sensownego nie zarobiłam od kilku miesięcy. Mogłabym pozazdrościć jednej znajomej, że właśnie wróciła z Disneylandu, a drugiej, że za chwilę kończy budowę wymarzonego domu. Pytanie brzmi, co by mi to dało, poza narastającą frustracją?
Siadam w wygodnym, ciepłym łóżku, słysząc albo jeszcze błogą ciszę albo już radosny śmiech mojej zdrowej córki. Otulam się ukochanym kocem, popijam gorącą herbatę zrobioną przez Męża i uśmiecham się do komputera, robiąc poranną ‘prasówkę’. Cieszę się z kampanii koleżanki, bo to tylko pokazuje, że zarabianie na swojej pasji jest realne. Patrząc na zdjęcia znajomych z kolejnych wycieczek czuję dumę i radość, że skoro wiedziałam, że z budżetem na fajne wakacje może być ciężko, potrafiłam przeprowadzić się kilkaset kilometrów dalej, żeby zapewnić mojej córce piękne wakacje, pełne wody, piasku, słońca, krótkich podróży i milionów uśmiechów. Cieszę się, że dzięki uporowi znaleźliśmy pracę, która pozwala nam często przełożyć realizację ważnych projektów na wieczór, żeby popołudnie móc spędzić z nią na spacerze, zajadając ulubione lody, a w weekendy beztrosko możemy uciec na nadmorską plażę i kosztuje nas to tyle, co bilet na tramwaj. Gdy patrzę na dom koleżanki, po prostu coraz śmielej snuję plany o ewentualnej zmianie mieszkania na takie z ogródkiem, z nadzieją też patrząc w przyszłość i myśląc o tym własnym, wymarzonym domu.
Tamtego dnia, gdy spojrzałam w niebo obiecałam sobie, że będę się starała ze wszystkich sił dostrzegać tę ‘lepszą stronę’. Wierzę w to, że podziwianie sukcesów innych, dopingowanie ich, otaczanie się ludźmi, którzy osiągają często więcej niż my procentuje, jeśli tylko potrafimy wyzbyć się bezproduktywnej zazdrości a w jej miejsce wstawić chęć zmiany na lepsze i gotowość do walki o swoje marzenia. Mimo, że jak każdy człowiek miewam gorsze dni, które mam ochotę przespać, zajadając smutki czekoladą, to po krótkiej analizie stwierdzam, że nawet w takich chwilach nie łapię się na myśleniu w stylu ‘Oni mają, a ja nie..oj ja biedna, smutna i przegrana’. Nie, ja po prostu mam zły dzień, a skoro jej udało się dziś, mnie uda się jutro.
***
Jestem bardzo ciekawa Waszego spojrzenia na świat – czy sukcesy innych to Wasza motywacja, czy wręcz przeciwnie? Na którą stronę nieba wolicie patrzeć?
fot. wallconvert.com/
Dwa minusy dają plus
Gdy los rzuca we mnie dwoma minusami, robię z nich plus. Przestałam walczyć z życiem i wściekać się na rzeczy, których nie zmienię. Gdy jest burza, myślę o tym, że po niej zawsze wychodzi słońce. Jeśli coś mi nie pasuję, myślę – czy mogę to zmienić? Jeśli tak – wymyślam jak i działam. Jeśli nie […]
Jak długo można bez konsekwencji „odkładać siebie na później”?
Zastanawiałaś się kiedyś nad tym, jak bardzo zapominasz o sobie w codzienności? Jak bardzo, zwłaszcza jeśli jesteś mamą, poświęciłaś się, myśląc, że robisz to „dla dobra dzieci, rodziny”? Z jak wielu rzeczy podświadomie zrezygnowałaś? Może już nie czytasz, choć kiedyś bardzo to lubiłaś. Nie chodzisz na zumbę, trampoliny albo na basen. Może nie wychodzisz z […]
Zmarnowałam lata. Ty też robisz to zupełnie nieświadomie!
Wymówki. Wszyscy doskonale je znamy, ale dlaczego pozwalamy sobie tak łatwo rezygnować z marzeń, oszukując samych siebie? „Nie mogę sobie na to pozwolić”, „tak się nie da”, „to nie jest dobra pora” – czy jest ktokolwiek, kto choć raz nie usprawiedliwiał się w ten sposób? No właśnie. A jak jest naprawdę? Ile w tych stwierdzeniach […]
…pięknego trudne początki | równowaga i slow life
Dzisiejszy wpis powinien pojawić się na blogu już dawno, jako swoista zakładka „zacznij tutaj” tudzież „pierwszy raz?”, ale od kilku miesięcy wciąż zadaję sobie pytanie, czy na pewno żyję już na tyle świadomie, żeby się w tym temacie choćby z autopsji wymądrzać. Później siadam, spisuję pomysły na wpisy i widzę, że to wszystko, wielkie wszystko, które w dzisiejszych czasach […]
