5 minut, które zmieniły wszystko… | Motywacja

Generalnie ja zazdroszczę. Zawsze zazdrościłam, ale… Właśnie! Jest “ale”. Kiedyś zazdrościłam bezsensownie.. byłam zła, że inni urodzili się w bogatych rodzinach, że mają TO i TAMTO, że gdybym to ja miała takie zaplecze, to już dawno miałabym swój interes i pewnie byłabym milionerką (haha). Otóż życie i mój Kochany Mąż sprawili, że któryś tam kopniak w zadek od losu z rzędu kazał mi się zatrzymać i zrobić coś ze swoim życiem. Napatrzyłam się na narzekających, sfrustrowanych ludzi, którzy zbyt są leniwi, by walczyć, próbować i stwierdziłam, że tak nie chcę, że to już było. Zazdrość stała się konstruktywna, motywująca, z trucizny stała się lekiem. Spełniłam swoje marzenie i prowadzę jednoosobową działalność gospodarczą. Czy jestem milionerką? No jeszcze nie, jeszcze za 100 lat nie.. ale mam dwoje wspaniałych Dzieci: czteroletnią Maję i miesięcznego Józia. Kupuję na wyprzedażach, na koncie oszczędnościowym zbieram przede wszystkim pajęczyny i.. chyba najgorsze jest kiedy ludzie wyliczają mi każdy mój grosz myśląc, że znoszę złote jajka i kasa spada mi z nieba.. jak okrutnie się mylą.. szkoda, że nikt nie pyta jakim kosztem jest każdy niewielki krok naprzód.. i nie mówię tu o kosztach materialnych.. ale to niekończący się temat, nie wspominając już o tym, że nagle żadna rodzinna impreza nie może się odbyć bez nas 😉
W każdym razie jestem szczęśliwym człowiekiem od momentu gdy zdecydowałam, że moja szklanka jest do połowy pełna.

Ja z innej beczki… Nadrabiając zaległości na Twoim blogu … spaliłam obiad 🙂 Mąż się ucieszy…

Jest taka chińska przypowieść o szczęściu i nieszczęściu, która mocno zapadła mi w pamięć. Czasem to, co wydaje się nam szczytem szczęśliwości, wcale nim nie jest a niepowodzenia i nieszczęścia prowadzą do szczęśliwego finału. Nigdy nie znamy ostatecznych konsekwencji tego, co nas spotyka, poznajemy je dopiero z czasem, z pewnej perspektywy. Dlatego szkoda czasu na zamartwianie się, ja głęboko wierzę, że wszystko, co mnie spotyka w życiu ma swój sens, pozwalam sobie na przeżycie gorszych chwil i idę dalej. Nie zatapiam się w smutkach, staram się nie oglądać na innych, nie zazdrościć. Mi bardzo pomógł wolontariat,to otworzyło mi oczy, od tego czasu obiecałam sobie, że już nigdy nie będę narzekać na moje życie i docenię każdy drobiazg. I tak robię a przynajmniej się staram.

Piękny tekst… Kochana <3 Masz rację, zawiść to domena ludzi małych i słabych.. mądrzy potrafią wyciągnąć wnioski, uczyć się z cudzych sukcesów i piąć do góry, nie oglądając się na swoje ograniczenia. Wierzę, że wszystko da się zrobić siłą własnych marzeń i ciężkiej pracy. Ba, wiem to!

Twój tekst jest bardzo optymistyczny 🙂 Ja raczej należe do osób pozytywnie myslących, ale nie zawsze tak było. Ponad dwa lata temu musiałam sporo poświecić, żeby na świat przyszła moja ukochana, wyczekana córeczka. Wbrew opiniom lekarzy, sceptycznej rodziny i narzekaniom innych ludzi, odleżałam w szpitalu wiele tygodni, nie wstając, nic nie robiąc..leżałam, zaciskałam zęby i liczyłam dni… i udało sie!! Córka urodziła sie prawie zdrowa, teraz ma ponad 2 lata i jest bardzo dobrze. Od tego momentu codziennie patrze na życie z optymizmem, bo spotkalo mnie przeogromne szczęście i na dobra sprawe sama na to zapracowałam, bo miało być inaczej…Po za tym życie jest tak krótkie, że trzeba sie nim cieszyć, każda sekunda 🙂 🙂

A tak przy okazji, motywuję Cię, albo Was, spełnijcie kiedys swoje marzenie o posiadaniu domu z ogrodem 🙂 nam sie udało, mimo wielu wyrzeczeń, od 1,5 roku mieszkamy we własnym domu, może nie jest do końca skończony ale jest nasz i pracujemy nad nim 🙂 polecam!! 🙂 🙂

Ale ładnie to wszystko opisałaś… I ze wszystkim w pełni się zgadzam. Ja kiedyś widziałam więcej tych czarnych chmur, ale z czasem wypracowałam sobie zupełnie inne podejście do życia. Teraz każdego dnia budzę się zmotywowana, a sukcesy innych jeszcze tę motywację podkręcają.

Cudownie napisane !!!

Brak mi słów -jakie to prawdziwe! Ja niestety należę do grona wiecznych pesymistow więc gdybyśmy patrzyły na to samo niebo, ja z pewnością dostrzegłabym tylko te sino-czarne chmury, które zwiastują burzę ? i również niestety zdarza mi się (ostatnio coraz częściej) być zazdrosną! I nie chodzi mi tylko o dobrą materialne ale np śledząc instagramowych znajomych często długą mnie zdjęcia z imprez, myślę “oni to mają życie, tańce hulańce swawole -a ja uwiązana w domu z małym dzieckiem, przy garach i stercie prasowania, nieumalowana, w dresie…. ” takie myślenie jest źle! I masz rację – grunt to pozytywnie nastawiac się do świata i cieszyć się z tego co się ma!
Zmotywowałaś mnie! Dzięki ?
Jutro córeczka kończy 5miesiecy, mam powera, żeby coś fajnego dla niej zrobić -w końcu to cały mój świat ?