Druga ciąża vs pierwsza ciąża

Polecam poczytać jeszcze o tym jak się zmienia podejście do pierwszego i drugiego dziecka. Tak z przymrużenie m oka 😉

Uff, fajnie przeczytać, że nie tylko ja przeżywam taki emocjonalny rollercoaster w drugiej ciąży 😉 Serio,w pierwszej też się wzruszałam, ale poza tym byłam spokojna, a teraz non-stop schizy, czarne wizje, obawy o zdrowie dziecka i o to jak rodzina poradzi sobie beze mnie też. Zresztą wydaje mi się, że te irracjonalne lęki wynikają:
– po pierwsze: z tego, że już jestem mamą, wiem, co to odpowiedzialność, wiem, jak ważne jest zdrowie dziecka (w pierwszej ciąży to wszystko było dość abstrakcyjne)
– po drugie: ze względów ortopedycznych w tej ciąży jestem o wiele mniej mobilna, niż w pierwszej (a gdy jest śnieg i lód to już w ogóle jestem uziemiona). W III trymestrze siedzę w domu i mam mnóstwo czasu na “głupie myśli” 😉

Prywatny lekarz i badania (usg prenatalne) to faktycznie koszt kilku tysięcy złotych, liczyliśmy kiedyś z ciekawości, ale przy drugiej ciąży na pewno pójdziemy tą samą drogą. Można chodzić na nfz, ale jak ma się kogoś zaufanego. Ja niestety nie znalazłam takiego lekarza na nfz, a biorąc pod uwagę wszystkie moje schizy z pierwszej ciąży, potrzebuje kogoś komu będę ufać. Chociaż chcielibyśmy już dzidziusia nr 2, mam wiele obaw dotyczących drugiej ciąży – w pierwszej przytyłam ponad 20kg, boję się jak będzie w drugiej, będę musiała przecież biegać za (obecnie 16 miesięcznym) dzieckiem, do tego druga cesarka, i chociaż pierwszą ciąże miałam ok, mam jakiś irracjonalny lęk, że w drugiej będę musiała leżeć plackiem, a co wtedy z starszą?! Oj, My matki zawsze martwimy się na zapas. 😛

Moja druga ciąża była wspaniała i porodu też się nie bałam, co jest zasługą wspaniałego pierwszego porodu 😀

Generalnie to uwielbiam być w ciąży, więc uważam, że każda ciąża jest wspaniała 😀 No i kobieta ma ten urok w sobie 🙂
I większe libido… 😀 😀

O rety, dobrze wiedzieć, że nie tylko ja przez cały koniec ciąży płakałam ze strachu przed śmiercią! Teraz też wydaje mi się to głupie, ale przed porodem wydałam mężowi dokładne instrukcje, co ma zrobić, gdyby mnie zabrakło i stanowczo zabroniłam mu się przeprowadzać, żeby moi rodzice mogli mieć stały kontakt z wnukiem 😉 Poza tym fizycznie obie ciąże zniosłam podobnie, raczej bezproblemowo. Tylko w drugiej przytyłam nieco więcej (w pierwszej 10 kg, w drugiej 15 kg), a jako że mam dzieciaki rok po roku, to zanim zaszłam w drugą, nie zdążyłam jeszcze (wagowo) dojść do siebie po pierwszej i wciąż ciągnie się za mną dodatkowe 10 kg. Dobrze, że przed pierwszą ciążą nosiłam XS, dzięki temu skoczyłam tylko do M, więc mogę sobie wmawiać, że nie jest najgorzej 😉

Oj tak druga ciąża jest inna, dla mnie była bardziej świadoma. Bardziej się martwiłam, gorzej znosiłam wszystko psychicznie i emocjonalnie. Tez przytyłam mniej, ale ja raczej wcale nie przytyłam w drugiej ciąży (bo co to jest 1 kg). I znam ten strach- ja się bałam drugiej cesarki, że w razie gdyby była konieczna, to jeśli się nie obudzę, cos się stanie, jak Polka przeżyje to, że nie ma mamy. Kto jej wytłumaczy, że mamy już nie będzie? Masakra- w myślach już układałam pożegnalny list do córki. Na szczęście wszystko skończyło się dobrze, nawet udało się tej drugiej cesarki uniknąć i urodziłam naturalnie.

Pierwsza ciąża u mnie luksusowa. A ta teraz… marzę żeby przeżyć ostatnią prostą (zostały mi 3 tygodnie) i się doszczętnie nie rozsypać ^^

Doskonale Cię rozumiem z tym strachem przed porodem.
Co prawda przede mną jeszcze prawie trzy miesiące (mam termin na 21 kwietnia, akurat na imieniny pierworodnego), ale w sumie od początku kłębią mi się w głowie niezdrowe myśli, “czy przeżyje poród”.
Tym bardziej, że żyje w wielkiej niewiadomej.
Czy będę miała ponownie cesarkę ze wskazań medycznych? Jak również jako że muszą mi usunąć sporą i bolesną endometriozę z blizny po wcześniejszej cesarce.
Czy może jednak uprą się żebym rodziła naturalnie? Co w moim przypadku może skończyć się choćby utratą wzroku czy tachykardią (jestem po operacji serca, co o dziwo jakoś nie przerażą ani ginekologa ani nawet mojego kardiologa O_o).
Moje obawy nasilają się tym bardziej, że za pierwszym razem rodziłam prywatnie i był pełen komfort fizyczny jak i psychiczny. Niestety nie mogę powiedzieć tego samego chodząc aktualnie na NFZ :/

Ja też mam coś z tym umieraniem..albo chorowaniem… Jeszcze 3 tygodnie i mam nadzieję, że będę mogła skończyć “świrować” 🙂

Pierwsza ciąża lekarz prywatny, problemy z nadciśnieniem ciążowym przez co musiałam brać leki. Miałam paskudną alergię na niemal wszystkie kosmetyki poza kremem nivea no totalna masakra. Przybrałam 10 kg, poród naturalny ale długi i bolesny bo wywoływany gdyż było już 9 dni po terminie. Ogólnie źle go wspominam bo personel tragiczny. Ciąża druga ten sam lekarz ale już na nfz i nie odczułam różnicy. Znowu nadciśnienie i leki przez co w końcówce ciąży trafiłam do szpitala. Ale innych dolegliwości nie miałam poza lekkim opuchnięciem jak za pierwszym razem. Przybrałam jedynie 8 kg. Poród naturalny ale już w innym szpitalu. Personel świetny. Poród trwał jedynie 3,5 godz 🙂 Też mam dwie córeczki 5,5 letnią oraz niespełna roczną.