Jak otaczać się pięknem i jakością bez szkody dla budżetu i robienia z domu graciarni?

Do dziś pamiętam nasze pierwsze wynajęte mieszkanie, do którego musieliśmy dokupić masę rzeczy, bo nie tylko meble, ale też kołdrę, poduszki, pościel, ręczniki, kosz na śmieci, zmiotki, sztućce, zastawę, podstawowe garnki i wszystkie inne rzeczy, o których na co dzień, mieszkając z rodzicami, się nie myśli. Patrząc na to z perspektywy czasu, kompletnie nie rozumiem jak mogliśmy wtedy w tak ignorancki sposób podejść do wybierania przedmiotów, które przecież tworzyły naszą codzienność i dlaczego wtedy nie postawiliśmy na jakość, choć mieliśmy takie możliwości.

Z racji tego, że dość szybko zaczęłam mieć swoje własne pieniądze i tym samym, mogłam swobodnie decydować o tym co, gdzie i za ile kupuję. Nigdy w dzieciństwie nie byłam przyzwyczajona do luksusów i nie przywiązywałam wagi do metek, nie zastanawiałam się też zbytnio nad jakością. Szybko więc moje kroki kierowałam do popularnych, dość tanich sklepów i kupowałam nie tyle „na ilość”, bo raczej od zawsze nie lubiłam mieć za dużo, ale jednak „na sztukę” – czyli byle było.

I piszę dziś dla Was ten wpis, bo wiem, że wiele osób wciąż żyje dokładnie tak, jak my zaraz po wkroczeniu w dorosłość. Kupujemy albo za dużo, albo nie umiemy oszacować za co warto zapłacić więcej i dlaczego albo zwyczajnie kupujemy „byle było”. Ignorując wpływ przedmiotów, które nas otaczają i konsekwencji naszych decyzji zakupowych na jakość naszego życia.

Kiedy poznałam jakość…

Moje dostrzeganie jakości zaczęło się od ubrań. Kiedy pierwszy raz kupiłam puchową kurtkę i wreszcie przestałam marznąć, czekając na pociąg do liceum… Gdy założyłam pierwsze skórzane dobre buty czy wełniany sweter, nie chciałam już chodzić w przetworzonym plastiku. Później pojawiła się na świecie Wiki i okazało się, że otaczanie się jakością to też oszczędność, której nie zauważaliśmy, bo dobrej jakości i renomowanych marek ubrania, akcesoria czy zabawki łatwo było dalej odsprzedać za całkiem dobre pieniądze. To ważne w przypadku przedmiotów dla dzieci, które strasznie szybko przestają być adekwatne do rozmiaru/wieku/rozwoju/zainteresowań.

Teraz jestem na etapie rozkoszowania się wprowadzaniem jakości do domu – kiedy już większość badziewnego wyposażenia kupowanego kilka lat temu nam się kolejno rozpada i mam powód do zakupów, z przyjemnością wymieniam je na produkty lepszej jakości. Tak 2 lata temu zmieniliśmy materac, rok temu kołdrę i poduszki na puchowe oraz kupiliśmy dobrą pościel. Kilka tygodni temu wreszcie kupiłam porządny blender z dużą ilością akcesoriów, który obecnie jest jedynym potrzebnym sprzętem tego typu w naszej kuchni, a przed nami kolejne zmiany.

… i nauczyłam otaczać się pięknem

Nie tylko jakość robi różnicę, ale dla mnie jako estetki, także wygląd. Wymieniam więc sukcesywnie poobijane kubki na takie porządniejsze, unikatowe, piękne po prostu. Bez nadmiernego rozckliwiania się nad każdą różnicą kilku złotych wkładam do koszyka te rzeczy, które bardziej mi się podobają, a nie te najtańsze. Dałam sobie przyzwolenie na życie wg zasady:

„Nie dąż do perfekcji, ale każdego dnia staraj się po prostu ŻYĆ LEPIEJ”

Dla mnie to „lepiej” to choćby docenianie drobnych przyjemności w codzienności, a takimi są wypicie dobrej kawy z pięknego kubka, kolacja zjedzona na ładnym talerzu, przykrycie się popołudniu pięknym, bawełnianym tkanym kocem, robienie planów w ładnym notesie pięknym długopisem, zapalenie świeczki, która nie tylko bosko pachnie, ale też wygląda i wślizgnięcie się wieczorem pod puchową kołdrę. Ot, drobiazgi, a jednak znaczą wiele.

Zrobiłam listę potrzebnych rzeczy

Mamy też swoje priorytety i tutaj bardzo pomaga lista, która przypomina, że choć śliczny jest ten nowy właśnie wypatrzony chlebak z drewnianą pokrywą, to nasz wciąż jest całkiem ok, a na liście czeka cały szereg rzeczy, które choćby przez zużycie wymagają już wymiany na nowe. Owszem, jeśli trafiłaby się naprawdę super okazja, rozważę i zakup chlebaka, ale jednak wybierając się na zakupy staramy się kierować przede wszystkim realnymi potrzebami, a także nie dublować niepotrzebnie rzeczy. To ważne, bo o ile mocno zużyty stary toster po prostu wyrzucimy, tak zupełnie niezniszczony, całkiem ładny chlebak już wyrzucić żal, a prawdopodobieństwo, że udałoby się go komuś sprzedać dalej od ręki jest niewielkie.