Ile ubrań potrzebuje dziecko? EKSPERYMENT z dziecięcą “capsule wardrobe”

Zdarzyło Ci się, że ubrałaś dziecku jakąś rzecz raz czy dwa, a potem wyrosło? Przypadkiem wyciągnęłaś z dziecięcej szafy rzecz, o której posiadaniu zdążyłaś zapomnieć? Wpadłaś w pułapkę kupowania zbyt dużej ilości prostych legginsów i gładkich bluzek “bo przecież się przyda”? Byłam w tym miejscu, ale tu gdzie jestem dziś jest dużo, dużo fajniej 😉 I chcę Ci dziś o tym opowiedzieć, bo… sprawdziłam, ile ubrań potrzebuje dziecko!

Moja przygoda ze świadomym zarządzaniem rzeczami zaczęła się już ładnych kilka lat temu. W tej chwili bez mrugnięcia okiem mogę się nazwać ekspertem od zarządzania przedmiotami w swoim otoczeniu i właśnie w tej tematyce będzie mój pierwszy produkt on-online, nad którym właśnie pracuję. Jednak w listopadzie zrobiłam coś, co chodziło mi po głowie od dawna. Postanowiłam sprawdzić ile ubrań realnie potrzebują dzieci. 

Wcześniej zdarzało się, że ubierałam dzieciom niektóre – zwłaszcza „lepsze” – rzeczy tylko raz czy dwa i wyrastały, bo tamte zawsze czekały na jakąś lepszą okazję. Z czasem zauważyłam, że tych droższych rzeczy kupuję coraz mniej, bo miałam poczucie, że ich i tak nie noszą. Kupowałam więc 3 tańsze sukienki zamiast jednej droższej, fajniejszej.  W szafie było w pewnym momencie pełno „zwyklaków”. W dodatku przez to, że od kilku miesięcy nie robiłam porządków, znalazłam całkiem sporo rzeczy już dość mocno zużytych albo takich rozmiarowo „na styk”. Chociaż wydawało mi się, że dziewczynki nie mają za dużo rzeczy nawet w wyjściowym momencie tego eksperymentu, (ba! kiedy tylko pokazywałam Wam ich szafę na stories zalewałyście mi skrzynkę wiadomościami, że Wasze dzieci mają 3 x tyle rzeczy), to okazało się, że finalnie ograniczyłam tę ilość prawie o połowę!

Jako, że eksperyment okazał się czymś, co bez najmniejszego problemu stało się naszą codziennością i jednocześnie bardzo ułatwił nam  życie, będę Was też chciała zachęcić do wprowadzenia takich zmian, dlatego po kolei!

ILE UBRAŃ POTRZEBUJE DZIECKO I CZEMU TAK MAŁO?

O to pytacie najczęściej, ale zanim odpowiem – kilka słów wyjaśnienia. Robię pranie raz w tygodniu i mam rzeczy suche, gotowe do założenia tego samego dnia, bo mamy suszarkę do ubrań. Niesamowita wygoda i tak naprawdę dzięki temu, mogłabym zostawić tych ubrań jeszcze mniej, a już na pewno darować sobie dodatkowe kurtki itp. rzeczy. Zdecydowałam jednak, że rzeczy musi nam wystarczyć na 14/15 dni bez prania, bo na dłużej raczej nie wyjeżdżamy. Wyjazdy to raczej jedyna opcja gdzie mogłaby się zdarzyć sytuacja bez możliwości wyprania ubrań. Myślę więc, że to optymalna ilość dla większości dzieci, jednak musicie tu uwzględnić jeszcze jedną rzecz – jak bardzo dziecko się brudzi i na ile Wam np. maźnięta farbką koszulka przeszkadza w domu.

Ja kiedy jesteśmy w domu zazwyczaj nie zmieniam już dzieciom bluzek, jeśli popołudniu po obiedzie gdzieś tam się ubrudzą farbką czy pisakiem (u nas to najczęstsze). Do jedzenia staram się Mii zakładać śliniak / fartuszek, a takie inne zabrudzenia typu oblanie sokiem nie zdarzają się jednak codziennie. Dlatego u nas taka ilość wystarcza spokojnie, ale u dziecka 1-2 latka, które dopiero uczy się samo jeść, może się okazać, że potrzeba 2x tyle. Najlepiej sprawdzić samemu.

To, co widzicie na zdjęciach (ostatnie) to niemal cała bieżąca garderoba Mijeńki. W sumie ma ok. 12 kompletów + z 2-3 koszulki, 2 pary legginsów, 3 sukienki, rozpinana bluza z i bez kaptura, 2 sweterki (ale jak już zakłada to raczej tylko 1) i z 2-3 krótkie rękawki.

U Wiki rozkłada się to podobnie, choć ona w ciągu tygodnia zużywa zazwyczaj mniej ubrań niż siostra (bo np. jeansów nie pierzemy po 1 dniu).

Mają po 1 zimowej głównej kurtce, Wiki ma akurat jedną zapasową, ale nie kupowałabym jej, gdybyśmy jej nie mieli. Do tego zimowy i przeciwdeszczowy kombinezon. W tym sezonie nosiły tylko po 1 zimowej czapce i szalu i miały po 1 parze właściwych kozaków + dodatkowo te z zeszłego roku.

Celowo piszę dziś tylko o sezonie jesień-zima, bo ja corocznie typowo letnie ubrania mam schowane na zupełnie osobnej półce w szafie. W bieżących ubraniach nie ma lekkich sukienek, krótkich spodenek, większości letnich koszulek. Myślę, że po 2 cieplejszych miesiącach, dam Wam znać jak sprawa wygląda w takie dni, bo jednak wtedy trochę będzie trzeba tę listę zmodyfikować – taki maj czy wrzesień to czas, kiedy w użyciu są jeszcze ubrania z obu sezonów.

JAK WYBIERAŁAM UBRANIA, KTÓRE CHCĘ ZOSTAWIĆ?

1. Wyrzuciłam te zniszczone
2. Rozmiarowo „na styk”, ale w dobrym stanie – odłożyłam do sprzedania
   (wyprzedaż rzeczy po dziewczynkach dziś lub jutro rusza TUTAJ – na specjalnym koncie Insta i będzie to 2-3 dniowa licytacja) 
3. Kierowałam się upodobaniami i stylem dziewczyn – w pierwszej kolejności odłożyłyśmy te, które one lubią nosić najbardziej (tak np. Wiki miała więcej sukienek niż Mia). Później dołożyłam komplety, które spełniały kryteria: najlepsze rozmiarowo, jakościowo i najładniejsze.
4. Pozostałą część, zwłaszcza powtarzające się „zwyklaczki” też odłożyłam do sprzedania
5. Ubrania, zwłaszcza te Mijeńki, kompletowałam góra + dół. Do tego dołożyłam po 1-3 dodatkowe góry i doły, bluzę, sweterek, sukienki. Tak jest u nas wygodniej, bo przez 99% czasu, zwłaszcza w przypadku Mijeńki, codziennie zmieniają cały komplet. Częściowo góry można zamieniać z dołami w zestawach, więc to tworzy teoretycznie dużo możliwości, choc dziewczyny zazwyczaj i tak ubierają je w swoich ulubionych połączeniach.

CO MI DAŁO TAKIE OGRANICZENIE LICZBY DZIECIĘCYCH UBRAŃ?

Przede wszystkim, poczucie, że faktycznie używamy rzeczy, które mamy. Dla mnie to naprawdę ważna sprawa. Nie dość, że dziewczynki noszą 95% ubrań z szafy na okrągło, to chodzą w swoich ulubionych rzeczach – sprawia im to przyjemność. Ubierają się przez większość czasu same, więc dla mnie to wygoda, kiedy rzeczy są pokompletowane. Do tego przy takiej ilości rzeczy na bieżąco widać co się zużywa, z czego wyrastają. Dzięki temu ze spokojnym sumieniem, że kupuję coś naprawdę potrzebnego zdarzało mi się kilka razy wymienić pojedyncze egzemplarze albo jakieś komplety. Widzę same plusy! A najfajniejszy jest taki, że w momencie, kiedy realnie widzę jak mało ubrań potrzebują, wiem automatycznie, że mogę kupić bardziej unikalne, fajniejsze i lepszej jakości egzemplarze. Przy takim koncepcie garderoby, nie potrzebujemy ilości, a jakości. Win -win!

Koniecznie daj znać, jak u Ciebie wygląda temat z rzeczami (nie tylko ubraniami) dla dzieci i nad czym w tym temacie najbardziej chciałabyś popracować!

Jeśli spodobał Ci się ten wpis i uważasz, że warto podać go dalej, będzie mi ogrooomnie miło, jeśli klikniesz w niebieski przycisk poniżej i puścisz go dalej w świat!