Zrób to!

Kiedy ostatnio byłaś nad morzem? Jak często masz na coś ochotę, marzysz o tym, ale przekładasz to na bliżej nieokreślone ‘później’? Ile razy zdarzyło się, że w wirze codziennych spraw porzucałaś walkę o swoje marzenia? Jak bardzo boisz się zmian? I tak właściwie to, czego konkretnie się boisz?

---

W okolicach połowy stycznia krótka pogawędka małżeńska podczas moich rozmyślań nad herbatą (…)

– Słuchaj, ja muszę nad morze. Zwyczajnie nie zniosę kolejnego lata spędzonego w betonowej dżungli, mózg mi paruje, nie mogę myśleć, nie mogę się skupić, nic sensownego nie chce mi się napisać. Wszystko jest masakryczne…

– Spokojnie, pojedziemy…

– A jak nie? Co jeśli znów NIE? Jeśli znów będziemy mieć milion ważniejszych wydatków, spraw do załatwienia? … Zresztą. Nie chcę zapewnień, chcę tam być… JUŻ

– [Ł. ze stoickim spokojem] To znajdź mieszkanie. 

Kurtyna. Decyzja zapadła.

Niecałe półtora miesiąca później jesteśmy w Gdańsku, przeprowadzeni z niespełna trzylatką 200 km dalej. Tam dokąd wołało nas serce… Ok, mnie wołało, a Ł. chciał po prostu bardziej funkcjonalnego mieszkania, więcej świętego spokoju i… zmywarki. Ale who cares ? JESTEŚMY NAD MORZEM!

Dla mnie marzec oznacza początek wiosny… początek wiosny jest zawsze lepszym ‘początkiem’ na wszystko niż 1-szy stycznia, a nic nie robi lepiej niż mega powiew świeżości. Odgracanie, wywalanie niepotrzebnych rzeczy (albo jeszcze lepiej sprzedawanie i kupowanie nowych), nowe wnętrza i ich aranżacja, w końcu nowe miasto w całości czekające na odkrycie, setki knajp, w których czekają nowe smaki do poznania, milion nowych plenerów do zdjęć… To sprawia, że naprawdę czuję, że żyję. Mimo potwornego zmęczenia fizycznego czuję tak kosmiczną energię, motywację, że chce mi się za trzech! Ja dosłownie chłonę rzeczywistość – uśmiecham się do kubka z parującą herbatą o poranku, bo powitały mnie promienie słońca wpadające przez okna, grzebię butami w piasku jak małe dziecko, gapię się w przestrzeń, którą uwielbiam. W przestrzeń, która sprawia, że mój mózg ‘oddycha’.

Mam kilkadziesiąt pomysłów na nowe wpisy na blogu, ułożyłam w głowie kilkanaście idealnych outfitów wiosenno-letnich zarówno dla Wiki, jak i dla siebie, coraz śmielej stawiam kolejne kroki w fotografii, wreszcie wzięłam się za siebie i ‘odgruzowywanie’ swojego oblicza po zimie. Podjęłam kilka ważnych decyzji, z którymi jakoś w Toruniu wciąż i wciąż nie mogłam się uporać. Znów mam wielkie marzenia nie przyćmione rzeczywistością i odważniej patrzę w przyszłość.

Gdy napisałam na fb o przeprowadzce dostałam od Was wiele wiadomości z cyklu “Ale jak to? Nie boisz się? I tak od razu?”. Wszystkim ta przeprowadzka wydawała się tak nieprawdopodobna, że pewnego wieczoru Malwina nawet rzuciła tekstem “Bo ja serio w to Trójmiasto Twoje uwierzyłam!” . Jakbym żartowała… Nieźle się uśmiałam.

Czy się nie bałam… troszeczkę tak, bo tak daleko nie przeprowadzaliśmy się jeszcze nigdy, a znalezienie odpowiedniego mieszkania do wynajęcia w zupełnie obcym mieście, w momencie kiedy nie dysponuje się sporą sumką na koncie i nie ma auta do dyspozycji trochę graniczy z cudem… ale cuda się zdarzają i ja już nie raz się o tym przekonałam. W półtora miesiąca spełniłam jedno ze swoich marzeń – mam nadmorską plażę na wyciągnięcie ręki. W pakiecie do tego trzy duże, rozwijające się, tętniące życiem miasta obok siebie i piękną starówkę. I fajniejsze mieszkanie. Bez tych cholernych pomarańczowych podłóg. I ze zmywarką.

Marzysz o pięknym domu… a znalazłaś jakiś projekt, spotkałaś się z architektem w sprawie wyceny, dopytałaś o zdolność kredytową, sprawdziłaś ceny działek w interesującej okolicy? Marzysz o pięknej figurze i zadbanym ciele… A przestałaś jeść chipsy i czekoladę na pocieszenie? Zaczęłaś ćwiczyć? Pamiętasz o peelingu i balsamie? Marzysz, żeby wydać książkę… a zaczęłaś ją chociaż pisać? (…) Można by tak w nieskończoność. Każde realne marzenie to jakiś cel, który da się osiągnąć, jeśli rozbijemy go na mniejsze punkty do zaliczenia i zaczniemy działać. Po prostu TRZEBA ZACZĄĆ DZIAŁAĆ, bo choć wierzę, że pozytywne nastawienie może zdziałać cuda, to nikt mnie nie przekona, że od samego myślenia ‘coś się zrobiło’.

Ja w tym roku już przeprowadziłam się nad morze, dorobiłam się sypialni, poznałam mnóstwo wspaniałych osób, zmieniłam wygląd i formułę bloga, a już jutro będę się bawić i integrować z innymi blogerami na Gali Bloga Roku w Warszawie. A Ty, jakie marzenia przynajmniej zaczęłaś już spełniać w tym roku?

obsesja na punkcie butów z kokardkami trwa… 

naprawdę piekielnie wczoraj wiało…

…ale tak naprawdę, naprawdę to jestem tu, bo wciąż myślałam o bezie z Flaming&Co ; )

Bezy nie zjadłam. Nie było miejsc, wszystko zajęte… Ale wrócę tam niebawem, w tygodniu do południa, co by nie było tłoku 😉