Lublin moimi oczami

Lublin – kolejne miasto na mapie Polski, które rozkochało mnie w sobie nieoczywistym urokiem zamkniętym w szczegółach. Kolejne, do którego wracać będę z ogromną przyjemnością… Jakkolwiek chłodna kalkulacja nie wskazywałaby na nierozsądność podejmowanych decyzji o podróżach bliższych i dalszych – nie żałuję ani jednej. Czym jest nowa kurtka czy para butów w porównaniu do otwarcia umysłu na milion nowych możliwość, wpuszczenie do głowy tysięcy kolejnych marzeń, nakarmienie wszystkich zmysłów otaczającym pięknem, by mieć więcej siły na funkcjonowanie z uśmiechem w sercu i na ustach w dużo bardziej ponurej rzeczywistości?

Tak, podróż – nawet taka jak nasza ostatnia, podczas gdy spędziliśmy prawie tyle samo czasu w pociągach, co w miejscu docelowym – zawsze wnosi coś do naszego życia. Coś, co może nie od razu albo nie zawsze przełoży się na materialne zyski, ale wzbogaci jako człowieka. Wystarczy tylko odpowiednio patrzeć, otworzyć się na rozumienie “inaczej”, smakować życie. Ja z każdej, choćby najmniejszej podróży wracam z nowym odkryciem kulinarnym – choćby był to nowy smak serka Almette 😉 . Ot, takie mam postanowienie. W Lublinie raczyłam też zmysł smaku przepyszną pomidorówką i lemoniadą, a także ulubioną pizzą na cienkim cieście, której tak dawno nigdzie nie jadłam.  Lublin sam z sobie urzekł mnie magicznym klimatem, którego często w Toruniu już nie dostrzegam. Stary teatr schowany w zaułku, piękne kamienice, tajemnicze uliczki, stare miasto… I ten różowy rower, od którego nie mogłam oderwać wzroku, jedząc pizzę w restauracji kawałek dalej.

Przemiły wieczór w doborowym towarzystwie, wśród ludzi, którzy po raz kolejny motywują do działania, do podróży. Opowiadają o możliwościach…. Są przykładem, że jeśli tylko się chce to można, mają bardzo podobne podejście do życia i równie uroczą, co nasza, pociechę – Polę <3

Wiem, pewnie wydaje Ci się, że nie masz czasu, możliwości i pieniędzy na częste podróżowanie …Zapewne znów posypie się lawina negatywnych anonimowych komentarzy z cyklu “można lepiej wydać pieniądze, normalnych ludzi nie stać na ciągłe wyjazdy”. Masz rację – wydaje Ci się.  Zauważyłam, że jest trochę tak, że jeśli nie wydałabym tych pieniędzy na wyjazd, rozeszły by się na cokolwiek innego, czego nawet bym nie zauważyła, nie odczuła. Coś słodkiego, może pizza na telefon, jakiś notesik, większe zakupy – często zbędne… Wolę przez tydzień czy dwa skrupulatnie planować budżet ograniczając się do zakupu tylko i wyłącznie artykułów niezbędnych i wyjechać na weekend, przez chwilę pożyć pełnią życia niż “zamienić chleb z pasztetem na bułkę z szynką” na co dzień, bo taka różnica w ogólnie pojętym poziomie życia to żadna różnica. Może Wiki ma mało zabawek, może nie byliśmy nigdzie na wakacjach i nie pławimy się na co dzień w luksusach, ale dzięki temu pokazuję jej świat nie tylko ten dookoła bloku, w drodze do przedszkola i z powrotem.

Zaraz po zrobieniu tego zdjęcia, byliśmy świadkami niezwykłych oświadczyn, z całym tym zastępem w roli głównej. Mówiłam, że to był magiczny weekend <3 ?

Naprawdę wierzę , że podróże kształcą. Wierzę, że są bezcennym dobrem, jedną z najlepszych dróg rozwoju własnej osobowości. W dodatku – w ten ubiegły weekend podróżowaliśmy całą trójką. To był weekend bez komputerów, prawie offline…tylko dla nas. Czas tak bardzo potrzebny każdej rodzinie/parze… naprawdę nie warto go sobie odmawiać w imię wiecznych kalkulacji prowadzących donikąd. Celebrujmy bycie razem.

Na koniec – mały backstage 😉

katana – Zara/ sukienka – Mosquito / rajstopki -Calzedonia/ podkolanówki – Reserved/ buty –Emel

spinki, torebka, naszyjnik- Koto Kids

Zdjęcia wykonane aparatem SONY A58