Pozwólmy dzieciom być dziećmi

Szum morza, błękit nieba, pusta plaża, biały piasek… Wiatr zdecydowanie zwiastujący już nadchodzącą jesień, latające mewy, fale rozbijające się o brzeg i jej radosny, dziecięcy i beztroski śmiech wypełniający ten idealny kadr.

Czasami w codzienności tak trudno jest nie zapominać o tym, że dziecku trzeba pozwalać być po prostu dzieckiem… Znam to ja, znasz to na pewno i Ty – poranki, kiedy trzeba szybko ogarnąć siebie, dziecko, śniadanie, pościelić łóżka, wszystko w biegu. Popołudnia z koniecznością ugotowania obiadu, ogarnięcia mieszkania i nierzadko pracy zabieranej do domu. Wieczory, kiedy to nie wiadomo, w co włożyć ręce, bo dziecko trzeba wykąpać, przeczytać bajkę, położyć spać, przygotować rzeczy na następny dzień, sprzątnąć mieszkanie, zaplanować kolejny dzień, dokończyć pracę… a przecież gdzieś w tym wszystkim chciałybyśmy znaleźć jeszcze czas dla siebie, może obejrzeć film ze swoim facetem albo zwyczajnie – pobyć jego kobietą i spędzić wieczorem razem więcej niż 10 minut przed zaśnięciem. Nasz świat, świat dorosłych, pędzi, a my mimowolnie wciągamy w ten pęd dzieci, tym samym zabierając im to, co najważniejsze i dane tylko raz – dzieciństwo.

Jestem mistrzem niecierpliwości, więc niestety wściekam się i pieklę o drobiazgi zbyt często, jednak mam świadomość, jak bardzo destrukcyjnie wpływa to na Nią, więc szukam wszelkich sposobów, by mimo wszystko jak najczęściej pozwalać jej być po prostu dzieckiem i cieszyć się beztroskim dzieciństwem. Dla mnie receptą są częste, niedalekie wyjazdy, obiad i dzień spędzony poza domem, sobota bez konieczności sprzątania i gotowania, a poświęcona na to, co najważniejsze – na bycie razem. Każda z nas musi znaleźć swoją receptę, ale – proszę – powalczmy trochę o to, by uchronić dzieci od tego pędzącego świata. Może rano wystarczy wcześniej wstać i wtedy nie trzeba będzie jeść śniadania w biegu? Może lepsza organizacja w ciągu dnia pozwoli na zmniejszenie ilości pracy, którą przesuwamy na wieczór? Może zarządzanie domem, wspólnym dobrem, wymaga lepszej organizacji i nie tylko Twojego zaangażowania? Nie wiem, gdzie tkwi klucz do sukcesu, ale wiem, że warto walczyć. Warto dać dzieciom czas, by dojrzewały we własnym tempie i kształtowały swoją osobowość.

Właśnie teraz, w wieku lat kilku, jest ich czas na powolne poznawanie świata powoli, w swoim tempie. Na empiryczną naukę życia, uczuć i własnych emocji. To jest czas, by odważnie marzyć i nie zabijać tych marzeń rzucając w nie szarą rzeczywistością. Moment na grzebanie patykiem w piasku i przesypywanie tego piasku z ręki do ręki. Chwila, by próbować dojść do tego, dlaczego piasek z wierzchu jest suchy i sypki, a ten pod spodem mokry i klejący. Czas, by słuchać szumu morza i wymyślać historie o śpiewających syrenach. To są lata, podczas których budują się fundamenty osobowości naszych dzieci…Budujmy mądrze.

Pozwólmy dzieciom być dziećmi!

sukienka – Grain de Chic (chyba mój ukochany wzór i kolor na jesień!<3)

uprzedzając pytania – ja z GDC zawsze wybieram rozmiar pasujący do aktualnego wieku Wiki, sukienkę mamy na 3 latka. Jakość najlepsza i najwspanialsza, kocham już od zeszłego sezonu (zobacz TUTAJ)

torebka, opaska, rajstopy – Reserved

buty – Next

kamizelka – Name it

chusta – SH

fot. #SONYA77

Smart… parenting

Mówmy głośno – bicie zawsze jest złe | #KochamNieBiję

Zamieszczone: 21 września 2016

Ja naprawdę bardzo się staram nie wpieprzać w życie innych ludzi, nie oceniać czyjegoś rodzicielstwa i nie wygłaszać swoich teorii na ten temat w tonie „powinniście/nie powinniście” – zwłaszcza, że w kwestii świadomego rodzicielstwa mam dość radykalne poglądy i pewnie większość by uznała, że wymagam od rodziców za dużo, ale są tematy, na które nigdy […]

27 komentarzy

Rodzicielstwo bliskości, szacunku, zrozumienia, intuicji…? | Podsumowanie pierwszych trzech lat mojego macierzyństwa

Zamieszczone: 9 sierpnia 2015

Pierwszy raz po kilku miesiącach obudziłam się dziś pierwsza z całej trójki i dane mi było napawać się poranną, niczym nieskażoną beztroską domową ciszą, w której słychać było tylko ich spokojne oddechy, w rytm których najmłodsze, jeszcze z brzucha, również dawało znać o swoim istnieniu. Po ciężkiej, w połowie nieprzespanej nocy, której atrakcjami była niewyjaśniona wysoka temperatura pierworodnej i […]

10 komentarzy

Rozważania Matki Debiutantki #1

Zamieszczone: 10 marca 2015

Jestem mamą od niespełna trzech lat. W dodatku matkuję jednej tylko istocie na ziemi, nie śmiem więc nazywać się ekspertem czy też jako specjalistka od wychowywania zabierać głosu na szerszym forum. Jestem też jednak przede wszystkim człowiekiem. Istotą, która naprawdę całkiem niedawno wyrosła z wieku dziecięcego i są pewne kwestie w wychowywaniu dziecka, które przez […]

24 komentarze

Mądrze wychowywać, tłumaczyć świat

Zamieszczone: 29 października 2014

Wtorek. Jeden spacer z przerywnikiem w postaci pobrania krwi z paluszka. Wczorajszy dzień, który udowodnił mi jak ważne jest rozmawianie z dzieckiem o świecie takim, jakim jest naprawdę, ile znaczy mówienie prawdy…oraz jak często jeszcze nie wierzę wystarczająco w moją córkę. Dzień, który skłonił również do refleksji nad głębszym znaczeniem stwierdzenia “mądrze wychowywać”, bo właściwie… […]

20 komentarzy